Zakupy po singapursku

W związku z początkiem roku szkolnego Kura z Żywicielem wyposażyli Przychówka w plecak, piórnik, dziesiątki ołówków, nowe książki, szkolny mundurek i regulaminowe skarpetki. Za wszystko zapłacili singapurskimi dolarami, bo jako obcokrajowcy nie załapują się na żadne rządowe dopłaty. Właściwie mogliby uchodzić za rodziców idealnych gdyby nie zapomnieli o szkolnych butach. Kura, która wie, że takie rzeczy nie zdarzają się w dobrych rodzinach próbowała ratować sytuację wciskając zniesmaczonemu Przychówkowi zeszłoroczne buty. Udała, że nie widzi ciut przydeptanego zapiętka, potarganych sznurówek i trochę zużytej podeszwy.

• Tak być nie może - powiedział Żywiciel i zarządził wyprawę do sklepu

Naiwniak myślał, że skoro połowa singapurskich szkół wymaga od uczniów białych butów to w adidasach i trampkach będzie można przebierać jak w ulęgałkach.
W pierwszym, nowiutkim centrum handlowym gdzie są cztery sklepy obuwnicze i trzy sportowe kurza familia znalazła dwie pary białych butów, ale żadne nie pasowały na Przychówka. Jedne były trzy numery za duże, a drugie okazały się za ciasne.

• Jedziemy do innego sklepu przecież nie jedno centrum handlowe w Singapurze - oznajmił Żywiciel z dużym optymizmem

Owo zdanie powtarzał jeszcze kilkakrotnie, bo w kolejnych centrach handlowych nie udało się znaleźć białych szkolnych butów, które pasowałby głównemu zainteresowanemu.

• Jeździmy jak singapurczycy od jednego sklepu do drugiego - cieszył się Przychówek
• Muszę to opowiedzieć w szkole - dodał dzieciak gdy Kura spojrzała na zegarek i stwierdziła, że próba zakupu butów ukarała jej ponad cztery godziny
• Musimy jechać do Chińczyków oni mają wszystko - zarządził zrezygnowany Żywiciel

Chińczyk czyli cetrum handlowe w starym stylu bardziej przypomina hale targową w Bangkoku niż wymuskane centra handlowe Singapuru. Sklepiki są małe, ciasne, ale podobno mają wszystko. Poza wszystkim mają kilkanaście klientów jednocześnie, wyrażane braki kadrowe i niesamowity rozgardiasz mieszający się z przepoconymi ciałami kupujących.

• Chyba wolę moje stare buty - wysyczał Przychówek po wizycie w kolejnym małym, chińskim sklepiku
• Przymierz jeszcze te - rzucił Żywiciel, a Dzieciak natychmiast się rozpromienił, bo buty były dokładnie takie jakich szukał.

Zgodnie z zarządzeniem ministerstwa singapurscy uczniowie powinni nosić buty jednobarwne i bez znaków szczególnych. Odpadają więc charakterystyczne trzy paski, małe pumy i kolorowe podeszwy. Brzmi prosto, ale nie dla europejskiego dzieciaka który ze swoją długą i szczupłą stopą nie może się wpasować w produkty przeznaczone dla małych azjatyckich ludzików.

Ostatecznie dzieciak buty dostał, a Kura niejako przy okazji kupiła trzy odlotowe torby. Po wzbogaceniu się w trzydzieści szalików, pięćdziesiąt naszyjników i dwadzieścia lakierów do paznokci Kura zaczęła kolekcjonować torby.

• Mam nadzieję, że nie zaczniesz zbierać butów - powiedział Przychówek
• Nie grozi mi to - powiedziała Kura patrząc na swoje wysłużone, ale ulubione sandały
• A ja mam nadzieję, że ilość toreb pomoże ci utrzymać w nich porządek - dodał Żywiciel

Kura tylko się uśmiechnęła, bo w kwestii porządków jest niereformowalna. Odkąd w Singapurze zabrakło kurzych rodziców mężowskie koszule nie wiszą w równym rządku, łózka nie ścielą się same, a sterta upranych, a nieuprawowych ubrań rośnie bezwstydnie.

Znów panuje swojski  nieład, ale Kura odzyskała czas więc częściej będzie opisywała swoją codzienność.