Guanabana, Kumkwat, Persymona, Salak czyli święty owoc

Pewnego poranka podczas małych zakupów w sklepie spożywczym Kura zobaczyła tłum muzułmanek. Wszystkie tłoczyły się przy stoisku warzywnym i wybierając z kartonu dziwne owoce głośno o czymś dyskutowały. Kura z wrodzonym taktem podeszła do owego tłumy, tak jak muzułmanki wybrała z kartonu kilka dziwnych owoców, a potem uroczo zapytała:

• Przepraszam jak ten owoc się nazywa?

Wszystkie muzułmanki natychmiast chciały podzielić się swoją wiedzą i w zwykłym spożywczaku  między ziemniakami, cebulą i arbuzami zrobiły Kurze wykład o salaku.

Jedna przez drugą tłumaczyły:

• Salak rośnie w Malezji, ale najlepsze owoce pochodzą z Jawy.
• Jest jagodą, która wyrasta z palmy.
• Skóra salaka jest niejadalna.
• Biały przypominający galaretkę środek to przysłowiowe niebo w gębie

Po takim wykładzie Kura wróciła do domu i zachęcona rekomendacją postanowiła posmakować dziwny owoc. Oderwała wężową skórkę wdarła się do środka, a potem... boleśnie się rozczarowała.
Jeśli tak smakuje niebo to Kura woli jakieś miłe miejsce w czyśćcu, może tam mają coś lepszego do jedzenia.

Salaki wrzuciła do miski z innymi owocami. Chciała by sobie zgniły zanim z czystym sumieniem będzie mogła je wyrzuć, ale one zgnić nie chciały. Leżały tydzień, potem drugi, aż do kurzej kuchni przyszła Jednoliterowa, która powiedziała, że salaki psują się bardzo wolno.

Salak czyli polsku oszpilna jadalna uważany są przez muzułmanów za pokarm doskonały. Salaki świetnie gaszą pragnienie, sycą na długo, są lekkie i łatwe do transportu. Nic więc dziwnego, że spożywa się je w drodze do Mekki. Właśnie teraz trwa na nie sezon, podobno teraz są najlepsze.
Może to kwestia wiary, ale salaki nie posmakowały ani Kurze, ani Żywicielowi, ani Przychówkowi. Święty owoc omijać będziemy szerokim łukiem, teraz polujemy na Guanabane, Kumkwata lub Persymonę, może one będą smaczniejsze?