Strzeż się tandas i nie tylko

Gdy Żywiciel powiedziała w pracy, że jedzie na kilka dni do Kuala Lumpur wszyscy jego koledzy pytali się:

•  Po co tam jedziesz przecież nic ciekawego tam nie ma?

Po kilku dniach w stolicy Malezji możemy powiedzieć, że jest to miasto egzotyczne, ciekawe i  zupełnie do Singapuru niepodobne.

W mieście lwa stolik w food court-cie tubylcy rezerwują kładąc chusteczki, parasol lub portfel. Ludzie, którzy szukają wolnego miejsca omijają te z cudzymi portfelami i parasolami. Na początku naszego pobytu w Singapurze bardzo się dziwiliśmy nietypowym rezerwacjom. Teraz sami kładziemy swoje plecaki i parasolki, a potem uznajemy stolik za zarezerwowany. Do wygody łatwo było przywyknąć, ale do życia w Kuala Lumpur też byśmy się przyzwyczaili chociaż lepiej nie zostawiać tam niczego co ma jakąkolwiek wartość. Przed kieszonkowcami szukającymi okazji przestrzegają nie tylko przewodniki turystyczne, ale też znaki drogowe. W Kuala Lumpur popularne jest wyrywanie torebek spacerującym paniom przez motocyklistów, pędzących na swoich jednośladach. Zanim ofiara zdąży zareagować jej torebka jest już dwie ulice dalej.

Trzeba mieć oczy dookoła głowy by nie nie stracić portfela. Na portfel Żywiciela szykowały się dwie grupy małolatów. Gdyby nie doświadczenia wywiezione z Polski bylibyśmy biedniejsi nie tylko o pieniądze i karty kredytowe, ale też karty medyczne i karty rezydentów pozwalające na wielokrotne przekraczanie granicy singapurskiej. Kura zastanawiała się:

• Czemu w kraju muzułmańskim jest tak niebezpiecznie? - przecież muzułmanie nie powinni kraść. 

Zapytała o to Jednoliterową, a ta powiedziała:

• Okradzenie niewiernego to nie jest takim strasznym grzechem jak ci się wydaje. Prawo Malezji  nie jest aż tak restrykcyjne dla drobnych przestępców jak singapurskie, więc się małolaci nie boją. 

Kurze przypomniało się polska "mała szkodliwość czynu", ale nie podzieliła się refleksją z Jednoliterową.Tej się wydaje, że Polska to taka zimna, katolicka wersja Singapuru.

Przed kieszonkowcami nas przestrzegano, ale nikt nie powiedział, że bardziej niż kieszonkowców powinniśmy się obawiać tandas czyli malezyjskich toalet. To co zobaczyliśmy przeszło nasze najśmielsze wyobrażenie. Do publicznej toalety rozsianych w różnych punktach miasta można trafić po zapachu, i nie są to perfumy. W jednej z toalet by wejść do środka trzeba było przejść przez stojącą wodę. Malajki by pokonać ową kałużę zdejmowały buty, ale Kura nie była taka odważna.
W wielu toaletach w centralnym punkcie stało wiadro z brudną wodą, a papier toaletowy wydawany był na życzenie przez panią inkasująca opłatę. Papieru toaletowego w kabinach nie ma, ale jest za to wąż ogrodowy służący do mycia odwłoka.

• Możliwe, że stąd bierze się tyle wody pomyślała Kura i ucieszyła się, że nie zdjęła butów.

Mielibyśmy wypaczony obraz rzeczywistości gdybyśmy nie odwiedzili toalety w centrum handlowym. Te zlokalizowane w Surii były czyste, pachnące, miały papier toaletowy oraz płyn do odkażania. Nie odbiegały standardem od singapurskich, które chwaliliśmy wielokrotnie. Mimo perełki w Surii malezyjskie tandas zapamiętamy na długo, a wszystkim odwiedzający to miasto doradzamy: Strzeż się kieszonkowców i malezyjskich toalet.