Matematyka po Singapursku

Już za chwilę nasz Przychówek zacznie naukę z Libratusem. Będzie, wiec uczniem dwóch szkół singapurskiej i polskiej. Program polskiej szkoły realizować będzie przez internet. Na razie jeszcze nie wiemy jak damy radę to ogarnąć i jak owa nauka będzie wyglądała w praktyce.
Sam egzamin wstępny do Libratusa był dla Przychówka, łatwy a matematyka wywołała salwę śmiechu.

• Zadania matematyczne były jak z przedszkola - powiedział Przychówek
• W mojej klasie nawet największy nieudziaba potrafi nazwać figury geometryczne, dodać 23 do 58 i zna tabliczkę mnożenia na dwa i trzy.. - dodał

Poziom nauczania matematyki i innych przedmiotów ścisłych w Singapurze jest bardzo wysoki. Zanim tu  przyjechaliśmy Kura przerobiła z Przychówkiem matematykę na dwa lata do przodu. Matematyczne umiejętności  już w chwili wyjazdu Przychówka były więc dużo wyższe niż przewiduje polski program nauczania. W Singapurze Przychówek wszedł do tej samej klasy co był w Polsce, a jego umiejętności matematyczne były wystarczające by być w matematycznej czołówce klasy. Przez pół roku nasz dzieciak nauczył się:

• Mierzyć wielkie obiekty (na przykładzie szkolnego boiska)
• Ważyć siebie i produkty spożywcze (niektóre dziewczynki z Przychówkowej klasy ważą się codziennie, bo waga stoi na korytarzu)
• Dodawać i odejmować duże liczby w poczciwych słupkach
• Dzielić całość na części i zaznaczać na obrazku n.p. 3/8 i 6/16 
• Porównywać wielkość ułamków, a także dodawać ułamki o wspólnym mianowniku
• Dzielić kwadrat na 6 równych części
• Podstaw prawdopodobieństwa na podstawie rzutów kostką

 W programie było jeszcze:

• posługiwanie się tabliczką mnożenia i stosowanie jej w zadaniach z treścią - Przychówek miał już w polskiej szkole
• posługiwanie się zegarkiem z dokładności co do minuty - Przychówek sam się nauczył gdy dostał zegarek
• posługiwanie się pieniędzmi z uwzględnieniem centów - tu pomogło regularnie wypłacane kieszonkowe

Matematyka jest zmorą wielu dzieci które przyjechały do Singapuru z Europy, bądź Australii, dzieciaki nie dają rady opanować materiału w stopniu wystarczającym do zaliczenia klasy. Problemy z matematyką są najczęstszą przyczyną przenosin ze szkół lokalnych do międzynarodowych, te z kolei reklamują się, że mają matematykę na poziomie lokalnych szkół.
Nasz potomek zaś bardzo lubi matematykę raz nawet dostał 100 % ze sprawdzianu matematycznego organizowanego przez tutejsze ministerstwo edukacji. Było to jedyne 100% w klasie i jedno z pięciu w szkole. Kura poczuła rodzicielską dumę, bo przez tydzień zbierała gratulacje od zakumplowanych mam i nauczycieli ze szkoły. Gratulacje złożyła nawet pani Wścibska a pani R była tak dumna, że dała Przychówkowi prezent.
Maksów ze sprawdzianów w azjatyckiej szkole jest bardzo mało, bo sprawdziany zawsze mają  kilka zadań z materiału jeszcze nie omawianego... By zdać sprawdzian trzeba mieć 50% punków, czyli znać około 65%  materiału omawianego w klasie.
Nie wierzy się tu w pozytywną motywację, bardziej pokazuje braki by było nad czym pracować. Chwali się tylko wtedy kiedy jest za co, jednocześnie stawiając bardzo wysoko edukacyjną poprzeczkę.
Co z dziećmi które nie osiągnęły zadowalającego wyniku?
Dla nich szkoła organizuje specjalne zajęcia (przed lub po lekcjach) by w swoim tempie nadrobiły zaległości. Częstotliwość tych zajęć zależy od dziecka. Są takie, którym wystarczą douczanki raz w tygodniu i takie, które chodzą na takie zajęcia codziennie, oraz takie, które idą na kilka zajęć po nieobecności spowodowanej chorobą. Cześć rodzin zatrudnia korepetytorów, którzy dodatkowo douczają dziecko w domu lub zapisuje dziecko do jednego z wielu centrów edukacji. Rynek korepetycji jest tu sformalizowany i nosi nazwę  "tuition". My korepetytora nie mamy. Kura kiedyś została zapytana:

• Jak to robisz, że Przychówek jest dobrym uczniem?

Gdy odpowiedziała, że się często razem bawią i jedyne czego pilnuje to systematycznego odrabiania prac domowych, wszystkie panie miały dziwną minę...a Kura miała wrażenie, że panie uznały, iż Kura  nie zrozumiała pytania i pokiwały tylko głowami.
Jakoś się w ich głowach nie mieściło, że można być dobrym uczniem bez wielogodzinnego ślęczenia nad książkami, że można mieć przyjemność ze zdobytej wiedzy...
Teraz wiemy co chciała powiedziała nasza Pani dyrektor mówiąc:

• Dziecko z Europy może wnieść do szkoły coś wyjątkowego. Chciałabym mieć tu dzieci z całego świata.