Money, money, money

Tubylcy szanują wszystkie pieniądze, ale najbardziej na świecie kochają singapurskie dolary.  Wyspiarze uważają, że jedynie mocna, niezależna waluta powoduje, że mały Singapur może konkurować w świecie finansów z większymi państwami. Singapurki rząd pewnie nie zaakceptowałby sytuacji z indonezyjskiego Batam czy Kambodży gdzie obok własnej waluty w powszechnym obiegu występują obce pieniądze. W Singapurze płaci się singapurskimi dolarami i kropka.

Każdy singapurski banknot został zaprojektowany bardzo starannie z dbałością o szczegóły. Lew,  podobizna Yusof bin Ishak-a i nazwa miasta napisana w czterech językach nawiązuje do historii , ale przypomina, że Singapur jest niezależny.
Singapurskie banknoty są bardzo ładne i podobno niemożliwe do podrobienia. Niektóre z zabezpieczeń udało nam się zobaczyć w Singapore Coins and Notes Museum.

Nie jest łatwo znaleźć muzeum umieszczone w dawnym budynku mieszkalnym, bo chyba z troski o pieniądze ukryto je między straganami w chińskiej dzielnicy. Poszukiwania bywają trudne, ale gdy się tam dotrze wystawa wynagradza wszystko.

W muzeum można cofnąć się do czasu gdy w Singapurze zamiast pieniędzy używało się muszelek lub soli, a także poznać historię singapurskiej waluty. Używane na co dzień dolary pochodzą z rożnych serii, ale mi najbardziej podobały się banknoty 1000 i 10000 dolarowe. Jakoś mi nie przeszkadzało, że są w kolorach, których nie lubię.

Muzeum prezentuje też monety wydane na specjalnie okazje w rożnych krajach. Monety okolicznościowe okazji 25 lecia HDB, z pandą, monarchą Bhutan-u, inspirowane biblią i gwiezdnymi wojnami były bardzo ładne, ale trochę było mi smutno, że nie było ani jednej monety z Polski.

Na pocieszenie udało mi się wysępić od mamy dwa dolary i zrobić swój własny pieniądz w wielkiej maszynie. To nic, że nie można nim nigdzie płacić i tak jest fajny.