A jak Aborygen

Mieszkańcy Chińskiej Republiki Ludowej nadal uważają Tajwan za cześć Chin. Nasi chińscy znajomi przekonywali nas, iż od zawsze Tajwan był częścią wielkich Chin, a my jako przybysze z Europy nie mamy pojęcia, że wiele lat temu w wyniku ruchów tektonicznych wyspa oddzieliła się od Chin tworząc cieśninę tajwańską i wyspę na której powstał Taiwan. Tak naprawdę opowieści naszych chińskich znajomych to propagandowa papka, którą wtłoczono do głów w ich chińskich szkołach. Wszelkie badania dowodzą, że wyspa oddzieliła się od kontynentu wiele lat przed przybyciem Chińczyków, którzy nigdy nie byli rdzenną ludnością tajwańskich gór i dolin. 

Zanim mała żółta stópka weszła na ten niezwykły ląd w górach i dolinach żyli tam ludzie, zwani aborygenami tajwańskimi. Dotarli na wyspę w czółnach, a antropologowie zastanawiają się:

• Skąd się tu wzięli?

Katagalan Culture Center w Beitou

Aborygeni tajwańskimi żyli jak na tamte czasy zwyczajnie, czcili zwierzęta, kochali przyrodę, ale nie byli pacyfistami. Porwania kobiet, ucinanie głów wrogom i wzajemne walki były ich codziennością. Pierwsi mieszkańcy walczyli ze sobą o teren, dostęp do pożywienia i uznanie. O współpracy nie było mowy, więc każda grupa wykształciła własny język, zwyczaje i kulturę.

 Shihsanhang Museum of Archaeology w Bali, New Taipei City

Katagalan Culture Center w Beitou

Lata mijały, ludzie się zmieniali wyspa Taiwan zaludniała przybyszami z Chin i Europy zaś aborygeni tajwańscy żyli po swojemu. Wszystko zmieniło się w 1895 gdy wyspa trafiła w ręce Japończyków. Chociaż okres japońskiej okupacji uznany jest za złote lata wyspy, to dla rdzennych mieszkańców był koszmarem. Zmuszono ich do zmiany imion, nauki japońskiego i asymilacji chociaż oni wcale jej nie chcieli. Powszechnie uważano ich za ludność dziką, więc pozostali mieszkańcy wyspy nie boleli nad ich losem. Rząd Kuomintangu, który nastał po okupacji japońskiej z ogromną determinacją asymilował Aborygenów, systematycznie ich ograbiając, pozbawiając ziemi, zabraniając praktyk religijnych i zmuszając do nauki chińskiego. W bardzo wielu przypadkach owa asymilacja "skończyła się sukcesem", a ludzie zaczęli mówić po chińsku, wyznawać buddyzm (lub chrześcijaństwo) i żyć tak jak kilka milionów innych wyspiarzy.

Wodospad w Wulai

Dopiero lata 80 przyniosły zmianę polityki i tolerancję, która zmieniła się w fascynacje kulturą dawną. Teraz stopniowo oddaje się ziemie, pozwala na praktyki religijne, chroni języki lokalne. Niestety dziś rdzenna ludność Tajwanu to zaledwie 2% mieszkańców wyspy, żyjących w cieniu Chińczyków.
Ci co nie dali się Japończykom i rządom Kuomintangu dochowali się dzieci i wnuków próbujących odnaleźć się w nowoczesnym Taiwanie. To oni zdecydują, która z dawnych tradycji przetrwa, a która odejdzie w zapomnienie.