Towarzyska banicja

Wszystkie singapurskie koleżanki Kury wiedzą, że w piątki Kura jest niedostępna. W prawie każdy piątek pakuje swój tyłek do metra i jedzie na drugi kraniec miasta by pogadać po polsku. Bez Klubu Szarej  Kanapy Kura nie wiedziałaby jak wyglądają randki w Kuwejcie i nie miałaby pojęcia, że w Singapurze płaci się mandat za domową hodowlę komarów.
Koleżanki Kury osiadłe w Singapurze mimo tego, że na co dzień żyją w wielokulturowym społeczeństwie co jakiś czas spotykają się z rodaczkami po to by pogadać w ojczystym języku. Chinki, Malajki i mieszkanki Indii mają łatwiej,  bo jest ich dużo, ale panie przybyłe z innych krajów też sobie radzą.
Kura z dużym zaciekawieniem obserwowała Rani, która zawsze samotnie czekała na zakończenie lekcji swoich córek. W szkole gdzie jest około 200 babek pochodzących z Indii do niej nigdy nie podeszła żadna hinduska. Wszystkie ją ignorowały, a ona stała sama lub w towarzystwie Chinek czy Malejek.
Towarzyska Kura zagadała do niej raz, potem drugi, a później wyciągnęła ją na wspólną kawę do której dołączyły jej koleżanki. Rani okazała się przesympatyczną, wyjątkowo życzliwą osobą, więc Kura zaczęła się zastanawiać dlaczego Rani zawsze jest sama.

• Dlaczego Rani trzyma się z boku? - zapytała Kura pewną hinduskę urodzoną i wychowaną w Indiach
• Bo Rani jest dziwna - odpowiedziała i ucięła rozmowę
• Dlaczego Rani nie kumpluje się z nikim ze szkoły? - zapytała Kura hinduskę urodzoną w Singapurze
• Wydaje ci się - odpowiedziała hinduska i ucięła rozmowę

Kurze nic się nie wydawało. Rani była izolowana przez Hinduski.

• Wiesz może czemu żadna hinduska nie gada z Rani? - zapytała Kura Jednoliterową 
• Lubię Rani, ale to nie moja sprawa o co chodzi między nią, a hinduskami - odpowiedziała Jednoliterowa

Kura wiedziała, że zagadkę może rozwiązać jedynie Rani, ale nie miała odwagi zapytać uznając, że sprawa jest delikatna. Coraz bardziej lubiła Rani, jej uśmiech i podejście do życia.
Podczas jednej ze wspólnych kaw koleżanki opowiedziały o swoich narodowych klubach i o tym jak one są dla nich ważne. Kura pewnie nigdy by się nie dowiedziała dlaczego Rani jest izolowana przez swoje rodaczki gdyby nie mistrzyni taktu pochodząca z Węgier Ibo.

• Ty to masz dobrze, prawie 200 Indusek w szkole nie musisz szukać klubu - wypaliła

Rani pękła. Najpierw się rozpłakała, a potem powiedziała, że rodaczki jej nie lubią, bo ona naruszyła kasty adaptując dziewczynki, których pochodzenie i przynależność kastowa są kompletnie nieznane. Opowiedziała zdziwionym koleżankom, że kiedy jej dziewczynki zamieszkały w Singapurze odwróciły się od niej wszystkie hinduskie koleżanki. Nowych jakoś nie miała ochoty szukać, bo problemy z dziećmi, konieczność zarabiania na życie i wiele innych drobnych spraw pozbawiły ją czasu. Powiedziała, że jej dawne koleżanki muszą ją tolerować w szkole, muszą tolerować jej dzieci, ale kontaktów towarzyskich z nią nie utrzymują. Nawet się z nią nie witają.

Kura z Polski, A z Hiszpanii oraz Kolumbijka, Węgierka, Koreanka, Malajka i Japonka zbiorowo się poryczały. Żadna z nich nie mogła zrozumieć dlaczego adopcja dzieci skazała Rani na towarzyską banicję. Gdy Kura ochłonęła pomyślała, że Rani trochę przesadza. Mogła przecież sama wyjść z inicjatywą, poszukać rozsądniejszych hindusek i pomyślała o P. Chwilę potem przypomniała sobie, że dawno z P nie rozmawiała. Właściwie od dnia gdy na wspólną kawkę zaczęła przychodzić Rani, P straciła wolny czas i przestała odbierać telefony od wszystkich babek z klubu kawowego. Twierdzi, że pracuje, ale hiszpańska A przeprowadziła śledztwo i wie, że P która twierdzi, że pochodzi z królewskiego rodu  pracy zarobkowej nawet nie planuje.