Jak Kura ser warzyła

Bez wet marketu nie byłoby smacznych pomidorów, fasoli szparagowej, kurczaków ważących więcej niż 1,5 kg i słoniny, która daje się przetopić na skwarki. Mokry sklep, a właściwie bazar przy szkole Przychówka jest  miejscem gdzie Kurę znają już wszyscy. Niektórzy nawet starają się powiedzieć po polsku "dzień dobry", gdy Kura idzie na poranne zakupy.
Mimo znajomości, wielu odwiedzin w wet markecie i kilkunastu prób nie udało się Kurze kupić białego sera.

• Nie to nie, bez łachy sama sobie zrobię - pomyślała Kura

Prześledziła proces technologiczny produkcji sera i przy pomocy aptecznych bakterii próbowała zakwasić australijskie mleko i wyprodukować domowy ser biały.

Do zimnego mleka dorzuciła bakterie kwasu mlekowego i czekała aż substancja ciut się podgrzeje, a mleko się zważy. Gdy zobaczyła mleczny skrzep bardzo się ucieszyła i wylała zważone mleko na sitko. Cieszyła się jak dziecko, bo miała w domu prawdziwy biały ser, ale jej radość nie trwała  długo, bo sera nie dało się zjeść. Domowy serek okazał się tak gorzki, że aż niejadalny.

Kilka tygodni później próbowała zakwasić mleko przy pomocy cytryny, ale australijskie mleko na cytryny okazało się odporne i zakwasić się nie dało. Zamiast sera Kura wyprodukowała ohydne mleko o smaku cytrynowym, które nie nadawało się do picia.

Podczas zakupów wymyśliła, że zakwasi mleko przy pomocy jogurtu naturalnego. Kupiła jogurt, który miał podobno żywe kultury bakterii i włożyła kilka łyżek do świeżego mleka. Liczyła na cud, ale cudu nie było. Metoda zakwaszanie mleka sklepowym jogurtem okazała się nieskuteczna, bo świeży ser zrobiony w prawie sterylnych warunkach nie nadawał się do jedzenia. Pachniał pleśnią i szybko trafił do śmieci.

• Co oni wkładają do tego jogurtu, że to tak śmierdzi? - zastanawiała się Kura 

Pogodziła się z tym, że nie zje już białego sera w Singapurze i nigdy nie przygotuje klusek leniwych, ruskich pierogów i sernika. Gdy przyzwyczaiła się do myśli, że na białego szaleństwa szybko nie zobaczy pani I przywiozła z polski niespodziankę w postaci grzybka tybetańskiego, który w cudowny sposób zakwasza mleko nie czyniąc go, ani gorzkim ani śmierdzącym.

Żywe bakterie dotarły do Singapuru dzięki pani biolog z Wrocławia, która bardzo chciała pomóc Polkom osiadłym w Singapurze. Kurza familia bardzo dziękuje nieznanej pani biolog i pani I, która cudem przetransportowała żywy organizm w walizce.

Grzybek  pokonał  ponad 10 tysięcy kilometrów by się rozmnażać na azjatyckiej ziemi. Jego hodowlą zajęły się Polki z klubu siwej kanapy, które teraz nie tylko piją kawę, ale też produkują kefir, ser i wiele innych pysznych rzeczy.

Kura, która kefiru i białego sera ma pod dostatkiem, chętnie dzieli się grzybkiem, a swoimi wyrobami częstuje lokalne koleżanki. Prawie wszystkie zostały zarażone miłością do białego sera. Ser biały z miodem jest ulubionym daniem chińskiej pani muzyk, a kefir piją co rano synowie Jednoliterowej. Jedynie Koreanka i Japonka białe szaleństwo omijają szerokim łukiem.

• Jak można to jeść? - pytają i zatykają nosy
• Przecież to śmierdzi - powtarzają 

Możliwe, że śmierdzi, ale smakuje wybornie. Kto ma ochotę się przekonać niech sam spróbuje.