Indonezyjczyk ze szkoły Przychówka chociaż w domu używa bahasa indonesia, jako język matki wybrał język malajski. Pulchna R, która z tatą rozmawia po arabsku, z mamą w języku tagalog uczy się malajskiego i powtarza, że to jej język ojczysty. Wielu Koreańczyków, Wietnamczyków w rubryce język ojczysty wpisuje mandaryński. W Singapurze naprawdę ciężko jest się połapać jaki język i dla kogo jest językiem ojczystym lub językiem matki. To co dzieci mają wpisane w szkolnych dokumentach nie zawsze pokrywa się ze stanem faktycznym.
- W domu mówisz po chińsku czy po angielsku? - zapytała Kura pewną pierwszoklasistkę
- Z tatą rozmawiam po angielsku, z mamą po mandaryńsku, z babcią w hokkien - oznajmiła wygadana Mei
- Masz 7 lat i znasz trzy języki. Brawo jesteś bardzo mądra dziewczynką - powiedziała Kura z uznaniem
- Znam jeszcze język wu - wygłosiła dumna Mei
- A skąd go znasz? - zapytała Kura
- Moi rodzice zawsze się w nim kłócą, więc się nauczyłam - powiedziała Mei a potem wyrecytowała coś kompletnie dla Kury niezrozumiałego.
Niektórym singapurskim pierwszakom należałoby zakleić usta, bo odpowiadając na niewinne pytanie są w stanie wygadać absolutnie wszystko.
A język Wu nie jest tajemniczym językiem przeznaczonym do kłótni. Używa go 95 milionów ludzi na świecie. Nasz rodzinny polski z niespełna 45 milionami użytkowników przy języku Wu może być traktowany jak lokalny dialekt.
A język Wu nie jest tajemniczym językiem przeznaczonym do kłótni. Używa go 95 milionów ludzi na świecie. Nasz rodzinny polski z niespełna 45 milionami użytkowników przy języku Wu może być traktowany jak lokalny dialekt.
8 komentarze:
moja Mama jak chciała zwrócić uwagę Tacie tak, żebyśmy my z siostrą nie zrozumiały to mówiła po niemiecku (bo tego języka oboje używali w pracy) więc szybko się nauczyłam kilku kluczowych słówek w tym języku ;)
Do dziś pamiętam jak moi, wiekowi już podówczas, dziadkowie, zaczynając jakieś sprzeczki, przechodzili automatycznie na niemiecki. Z tym, że ja się wtedy automatycznie wyłączałam i nie zaczerpnęłam nic a nic z języka Wu jak wygadana Mei :) szkoda ;) musiałam się go potem uczyć z mozołem :)))
Dzieci ucza sie obcych jezykow jakos mimochodem, wystarczy, ze bawia sie z rowiesnikami. Juz po kilku tygodniach mowia, po prostu mowia, chociaz nie wkuwali nic z ksiazek, jak my.
Do Niemiec pojechalam znajac wylacznie angielski, ktorego uczylam sie w Polsce i na poczatek mi to wystarczalo, moglam sie wszedzie dogadac. Dzieci natomiast, bawiac sie na podworku i w przedszkolu, juz po pol roku mowily biegle. Wprawdzie czasem zdarzalo im sie mieszac jezyki (gib mir die mleko), ale w szkole nie mialy zadnych problemow.
Dlatego uwazam, ze dzieci powinny juz od przedszkola uczyc sie co najmniej dwoch obcych jezykow jednoczesnie. Pozniej ta latwosc przyswajania zaczyna zanikac i w szkole jest juz za pozno, trzeba wkuwac slowka i gramatyke.
Pozdrawiam.
do mnie
Nowy komentarz do posta "Język Wu" dodany przez Anonimowy :
Pantero, bez sensu uczyć małe dzieci języków, których nie używają one na co dzień. Jest ok, jeżeli np. polskojęzyczne dziecko mieszka w Niemczech i używa tego niemieckiego codziennie w szkole i przedszkolu - wtedy owszem, ma to sens.
Ale przedszkolaki, uczone kilka razy w tygodniu po godzinie nauczą się najwyżej kilku podstawowych słówek, resztę zapomną, bo nie będą jej używać.
Kuro, jaka jest roznica miedzy jezykiem ojczystym, a jezykiem matki? Mothertongue tlumaczy sie przeciez wlasnie jako jezyk ojczysty, natomiast dzieci ktore mowia wiecej niz jednym jezykiem sa dwu- lub wielojezyczne.
Aleksandra już wiele razy pisaliśmy o różnicy między językiem matki a językiem ojczystym. W Polsce i Europie sprawa jest prosta, bo język w jakim mówi mama zwykle jest tożsamy z pierwszym językiem dziecka.
W Azji to nie jest takie oczywiste. Język matki to pierwszy język dziecka czyli język w jakim mama do niego mówi. W przypadku Indusów dla których językiem ojczystym jest hindi językiem matki może być tamil, urdu albo bengai lub jeszcze coś innego.Językiem ojczystym dla Singapurczyków jest angielski a niezwykle rzadko rzadko jest on pierwszym językiem dla tutejszych dzieci. To iloma językami mówi dziecko jest bez znaczenia.
Pantera ma sporo racji. Dzieciaki już od przedszkola spokojnie mogłyby się uczyć języków obcych, pod warunkiem, że te zajęcia byłyby rozsądnie prowadzone i trwały dłużej niż pół godziny raz czy dwa razy w tygodniu. Ideałem byłoby wprowadzić w przedszkolu pół dnia po polsku, pół w jakimś innym języku. Ale to utopia, wiem.
Ale na pewno maluchy mogłyby oglądać wyłącznie bajki w jakimś obcym języku, zamiast wszystko w polskim dubbingu.
A wg mnie Pantera jednak z dobrego przykładu wyciągnęła złe wnioski.
Dzieci bardzo szybko wchłaniają język, którego używają.
To ma sens i przychodzi im automatycznie. Chęć porozumienia się z drugim dzieckiem przeważy.
Ale uczenie języka obcego, jako przedmiotu przedszkolnego bez związku z prawdziwym porozumiewaniem się z ludźmi, czyli uczenie ich abstrakcji, sensu nie ma.
Prześlij komentarz