Nowe rozdanie czyli singapurki pomysł na szkołę kontra chińskie myślenie

Już prawie miesiąc dzieciak chodzi do nowej klasy. W zeszłym roku jako świeży uczeń przechodzący z innego systemu był w zwykłej klasie. Zeszłoroczne egzaminy zapewniły Przychówkowi miejsce w klasie ekspert. Po raz pierwszy w historii szkoły Przychówka, są dwie równoległe klasy dla dzieci z wysokimi wynikami. Jest to powodem do dumy i jak lep przyciąga chińskich rodziców. By być uczniem klasy ekspert  trzeba mieć:

• wysoki wynik ze wszystkich testów (ponad 80 %) 
• dobrą opinię nauczyciela wiodącego. 

Testy semestralne i końcowe układa tutejszy odpowiednik ministerstwa edukacji, a nauczyciele wiedzą, że około 20% egzaminacyjnych pytań będzie z materiału wykraczającego poza program dla danej klasy. Nieomawiane, a testowane 20% ma zachęcić do ciągłego pogłębiania wiedzy i dać szansę na rozwój tym, którzy nudzą się w szkole. Znani nam Azjaci uważają, że nie ma nic gorszego dla dziecka jak poczucie, że nauczyło się wszystkiego i teraz pracować już nie musi.

Poza wynikami przy przydziale do klasy ważna jest opinia nauczyciela wiodącego. Dziecko nie odrabiające prac domowych, uczące się zrywami, zapominające o przyniesieniu materiałów do lekcji nie zostanie uczniem klasy ekspert. Kurze wydało się to bardzo krzywdzące dla dzieci, które są zdolne, ale roztargnione jak ona sama. Zmieniła zdanie gdy zobaczyła nową klasę Przychówka i zrozumiała, że singapurski system edukacji chociaż wydaje się bezduszną machiną ma sens.

Obecna klasa Przychówka to 42 dzieci i tylko jedna pani C jako nauczycielka!
Nauczycielka Przychówka nie sprawdza czy wszyscy zapisali pracę domową tylko informuje co ma być zrobione na następny dzień. Nie przypomina, że w dniu następnym będzie dyktando lub sprawdzian. Nie sprawdza czy wszyscy zapakowali książki do szafek i zamknęli plecaki. Pani C oczekuje, że dzieci szybko odrobią pracę domową, a potem będą pogłębiać swoją wiedzę. Chętnie podpowiada jak dobrać lekturę i gdzie szukać materiałów potrzebnych do lekcji, ale przy takiej grupie nie ma czasu na nadrabianie braków. Omówienie dodawania i odejmowania w granicach 10000 zajęło dwa dni. Trzeciego dnia był sprawdzian, który pokazał, że dzieci opanowały materiał i można zająć się możeniem dużych liczb przez 10, 100 1000, 10000.

W takiej klasie słabemu dziecku byłoby bardzo trudno, w klasie z takim tempem nauki trudno byłoby Kurze, która jest roztargniona i szalenie niedokładna. Ona sama (o ile miałaby dość dobre wyniki) trafiłaby do klasy normalnej gdzie jest 30 dzieci i jednocześnie pracuje dwóch nauczycieli. Dzieciom przypomina się o pracy domowej, sprawdzianie i zachęca do samodzielnego pogłębiania wiedzy, a jeśli jest potrzeba wyrównuje drobne braki.

Gdyby Kura miała słabsze wyniki trafiłaby do  klasy pomocowej, gdzie na 20 osobową klasę przypada dwóch nauczycieli, którzy informacje o pracy domowej dają zapisaną na kartce i pilnują by była wklejona do dzienniczka. Gdyby Kura miała problem z opanowaniem materiału nauczyciele tłumaczyliby jej wiele razy to samo. Każdy jej sukces byłby nagradzany naklejką, a nauczyciele robiliby wszystko co w ich mocy by Kura się rozwijała w swoim tempie. W tej klasie nawet będąc słabym uczeniem można być najlepszym w klasie i cieszyć się swoim sukcesem, a za rok zmienić klasę na inną, bo egzaminy są kilka razy w roku.

Niestety ów system, który chciał dać "każdemu wedle potrzeb" w połączeniu z chińskim myśleniem stworzył mieszankę wybuchową.
Chińskie wychowanie, pęd do sukcesu i rodzicielska wiara, że ich dziecko podoła stawianym wymaganiom powodują, że rodzice nie zachowują się rozsądnie i zmuszają swoje dzieci do pracy ponad siły. Nauka w "dobrej klasie" jest powodem do dumy, a rodzice robią  wszystko by dziecko, które w owej klasie się znalazło już na zawsze w niej pozostało. Koledzy Przychówka  po szkole nie biegają po boisku tylko idą na korepetycje gdzie siedzą do późnego wieczora. Rekordziści mają dodatkowe lekcje codziennie.

My nie jesteśmy chińczykami i nasz Przychówek po odrobieniu lekcji ma czas na odpoczynek i swoje zainteresowania. Wszystkie dzieci z klasy zazdroszczą mu tego, że ma czas na oglądanie telewizji i granie w gry. My nie boimy się, że nasz dzieciak spadnie do słabszej klasy. Tak samo jak chińskie matki wierzymy, że nasze dziecko podoła wyzwaniom. Przynajmniej w tej kwestii jesteśmy do chińczyków bardzo podobni.