Mąż po delegacji czyli o końcu wakacji

Wrócił już Pan Mąż z wygnania do Indii, a wraz z nim wróciły koszule, które czekają na pranie i prasowanie. Przez ostanie dni Kura mocno się wyleniła, więc prasowanie koszul tym razem jej nie straszne. Poza walizką brudnych ubrań Żywiciel przywiózł gumę do żucia,  dziwnie wyglądające słodycze, talizmany szczęścia zakupione w świątyni i wspomnienia.

Pan Mąż odwiedził w swoim życiu kilkanaście krajów, ale tylko po powrocie z Indii powiedział:

• Nie mógłbym tam mieszkać.

Indie nie zachwyciły Żywiciela, a Coimbatore okazało się gigantyczną, chaotyczną wsią gdzie obcemu trudno było się nawet poruszać. Doświadczenia wyniesione z licznych podróży nie przydały się do niczego. W Indiach wszystko było inaczej. Ulice bez przejść dla pieszych, bałagan i ogromny hałas były niczym w porównaniu z ze smrodem unoszącym się ze stery gnijących śmieci i kanalizacji. Nikt z lokalnych ludzi nie zwracał na to uwagi, a Żywiciel czuł się jak przybysz z innej planety, gdy zasłaniał nos przechodząc obok śmietnika z którego wylewała się jakaś cuchnąca ciecz.

Pan Mąż bardzo się zdziwił gdy się dowiedział, że na wszyscy chodzą jeść do hoteli. Wydawało mu się, że ludziom musi się tam dobrze powodzić skoro stać ich na codzienne stołowanie się w hotelach. Wizyta w jednym z żywnościowych "hoteli" zweryfikowała wyobrażenia z rzeczywistością. W Coimbatore hotelem nazywa się każde miejsce gdzie można zjeść, nawet jeśli jest to miejsce gdzie wkoło garnka z ryżem fruwa rój much, a jedzenie podaje się na gazecie.

Tamilowie, których Żywiciel spotkał okazali się bardzo życzliwi. Koledzy pracowni zaprosi go do wspólnej gry w krykieta, częstowali lokalnymi słodyczami i owocami z własnych sadów. Pan Złotko zorganizował nawet niedzielną atrakcję i zabrał Żywiciela na wycieczkę po okolicznych świątyniach. Taki był dumny, że poznał kogoś z Europy, iż na wyprawę zabrał pół swojej rodziny. Pan Mąż podróżował wesołym samochodem z czterema hindusami i nawet pogadać za bardzo nie mógł, bo jedynie Pan Złotko mówił po angielsku. Żywicielowi udało się zobaczyć:

• świątynię poświęconą bogu Shivi-e 
• świątynię poświęconą bogu Muruga
• świątynię medytacji gdzie można poczuć boską energię

Obecność Żywiciela podobno przyniosła wszystkim szczęście, bo w świątyni Marudha Malai Temple udało się Panu Złotko zobaczyć karetę, której nie widział nigdy wcześniej. Złota kareta odsłaniana jest bardzo rzadko i mimo wielu wizyt w tej świątyni Pan Złotko wcześniej  jej nie widział.

We wszystkich przewodnikach piszą, że Indie to kraj kontrastów i albo się go kocha albo nienawidzi. Pan Mąż Indii nie pokochał, ale znienawidzić też nie zdążył. Do Indii jeszcze wróci, dzieciak musi chociaż zobaczyć ów inny świat, a Kura chce się przekonać czy Małe Indie w Singapurze naprawdę są dalekie od życia w prawdziwych Indiach.