W rodzinnych stronach

Gdy Jednoliterowa opowiadała historię swojego życia Kura i jej europejskie koleżanki nie wstydziły się łez i nie zadawały pytań. Nie miały odwagi dopytywać o szczegóły, bo wszystkie wiedziały, że ich skromna koleżanka przeszła dużo więcej niż one są w stanie sobie wyobrazić.
Gdy tuż przed wakacjami Jednoliterowa pochwaliła się, że jedzie do Bangladeszu na spotkanie z mamą wszystkie Europejki cieszyły razem z nią. Radości i podekscytowania Jednoliterowej nie da się opisać. Przez kilka tygodni mówiła tylko o planowanym wyjeździe i o tym co powie swojej mamie. Z okazji wyjazdu zrobiła 200 zdjęć i wszystkie bardzo starannie włożyła do albumu.

• Długa nie widziałaś mamy? - zapytała Kura, która odlicza tygodnie do spotkania z własnymi rodzicami
• Od dnia mojego ślubu - odpowiedziała

Jednoliterowa chyba czuła, że powinna wytłumaczyć koleżance, iż w jej rodzinnym kraju to nie jest wcale wyjątkowa sytuacja i często zdarza się tak, że kobieta ostatni raz widzi matkę gdy wychodzi za mąż. Bengalska kobieta po ślubie zostaje częścią rodziny męża i to od niego zależy jak będzie wyglądać jej dalsze życie.
Kura zna męża Jednoliterowej i wie, że on nie ingeruje w decyzje żony. Gdyby Jednoliterowa chciała to nigdy by nie zerwała kontaktu z własną mamą. Ciekawska Kura zapytała :

• Dlaczego nie kontaktowałyście się tak długo?

Jednoliterowa z ogromną szczerością opowiedziała, że po skończeniu szkoły elementarnej chciała się uczyć w szkole prowadzonej przez misjonarzy, ale mama namówiona przez dalszą rodzinę uznała, że jej 15 lat to dobry wiek by zostać żoną. Jednoliterowa miała duży żal do mamy, że nie mogła się uczyć i z tej złości zaniedbała rodzinne kontakty. Spokorniała gdy udało jej się spełnić marzenia i żyć ciut inaczej niż jej rodzice i dziadkowie.
Po sprawdzeniu, że mama żyje, pracująca na lotnisku Jednoliterowa pierwszy raz w życiu wsiadła do samolotu i poleciała do Dhaki. Niestety pobyt w rodzinnych stronach odgrzał jej najgorsze wspomnienia.

• Nigdy więcej tam nie pojadę. Nie zobaczę już mojej mamy - powiedziała Jednoliterowa dwa dni po powrocie z Bangladeszu
• Wyjazd z Bangladeszu wcale nie oznacza utraty kontaktu, najważniejsze jest, że zrobiłaś pierwszy krok - wyszeptała Kura próbując pocieszyć Jednoliterową
• Moja mama tu nie przyjedzie, bo podróż by ją zabiła, poza tym ona nie ma żadnych dokumentów. Pisać listów też nie będziemy, bo ona pisać nie potrafi.- oznajmiła Jednoliterowa ze smutkiem w głosie

Niby Kura nie powinna być zaskoczona, bo od bardzo dawna wiedziała, że ponad 50% mieszkańców Bangladeszu jest analfabetami. Wiedziała, że wiele Bengalskich kobiet nigdy nie wyjedzie ze swojego kraju. Mimo wiedzy jakoś trudno jej się pogodzić z tym, że w XXI wieku są ludzie, którzy żyją bez jakiegokolwiek dokumentu  tożsamości, bez kontaktu z rodziną. Ludzie, którzy nawet nie wiedzą, że świat wygląda zupełnie inaczej niż na ich ulicy. Ludzie którzy mieli pecha urodzić się w Bangladeszu i nie mieli tyle uporu co Jednoliterowa.