Wigilia w polskiej ambasadzie

Plan był prosty. Kura i Przychówek złapali taksówkę pod domem i pojechali nią pod pracę Żywiciela. Będąc w drodze zadzwonili do Żywiciel by ten się zbierał do wyjścia. Wszyscy mieli dojechać jedną taxi do polskiej ambasady. Pod pracą Żywiciela okazało się, że musimy chwilę poczekać. Singapurski taksówkarz był bardzo niezadowolony z postoju. Postanowił pokazać, że nie pieniądz rządzi światem, a on ma w nosie rosnący z każdą minutą rachunek i chciał nas z auta wyrzucić. Kura tłumaczyła, że to tylko chwileczka, ale kierowca uznał, że pięciominutowe czekanie to za duży wysiłek, bo on jest od jeżdżenia po mieście. Taksówkarz nie chciał wjechać na parking i złośliwie zaparkował tak, że Żywiciel musiał okrążyć cały budynek. Do samochodu dotarł wściekły nie na siebie (wyszedł później niż się umawialiśmy) i nie na taksówkarza, tylko na Kurę.
W efekcie do ambasady dotarliśmy wkurzeni, a Kura pomyślała, że jest to jeden z niewielu momentów w singapurskim życiu w którym brakuj jej samochodu.

Kura liczyła, że na spotkanie wigilijna przyjdzie pani I oraz, że będzie mogła przedstawić Żywicielowi panią M., ale żadna z nich się nie pojawiła. Żywiciel stał w drzwiach wejściowych zły na cały świat, a na Kurę najbardziej.

Dzieciak odnalazł się towarzysko wśród rozwrzeszczanych polskich dzieci, a Kura porozmawiała z polskim studentem biologi, który od roku mieszka w Singapurze.

Polski Ambasador w Singapurze wydał się Kurze bardzo życzliwym i sympatycznym człowiekiem, przywitał się z każdym kto przyszedł na to spotkanie i otworzył swój gabinet by było wszystkim wygodniej. Polonia w Singapurze rośnie z każdym dniem i pewnie nikt się nie spodziewał, że na spotkanie przyjdzie aż tyle osób związanych z Polską. Ambasadorowi nie przeszkadzało, że polskie dzieci jedzą kurczaka i piją sok siedząc na kanapie w jego gabinecie.
Było wspólne dzielenie się opłatkiem i tradycyjne potrawy. Można było skosztować pierogów z kapustą i grzybami, śledzi w occie, polskiej sałatki, ptasiego mleczka oraz domku z piernika i mieszanki wedlowskiej. Nie zabrakło: czerwonego barszczu, wędzonego łososia, bigosu, gołąbków, zasmażanych buraczków i sushi.

• Nie podobało mi się - powiedział Żywiciel, myślałem, że będą kolędy i sobie pośpiewamy - dodał
• Będziesz musiał poczekać do pasterki - powiedziała Kura.
• Nigdzie nie pójdę - wycedził przez zęby wściekły Żywiciel

Kura chyba  będzie musiała zadbać o to by Żywiciel zmienił zdanie. Pasterka po polsku na końcu świat jest pewnie wyjątkowym przeżyciem. Polski ksiądz wraz z ambasadą organizują ją w tym roku po raz pierwszy.

• Może kolędy zaśpiewa nam Edyta Górniak, która na święta przyjeżdża do Singapuru - zażartowała Kura
• Wątpię pewnie myśli, że Polaków tu nie ma - dodał dzieciak
• Bardzo by się zdziwiła gdyby zobaczyła, że jest nas aż tak wielu - powiedziała Kura
• Nie tylko my nie zjemy makowca na święta - pomyślała po chwili.

Spędzenie świąt pod singapurską palmą jest pewnie ciekawym przeżyciem mimo braku makowca.  Znajoma Polka opowiadała, że kilka lat temu pewna pani lecąc do Singapuru na święta przywiozła makowiec. Była nieświadoma, że mak uważany jest za narkotyk, a za próbę wwiezienia narkotyków są  w Singapurze surowe kary.