W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie

• Widziałaś się ostatnio z Jednoliterową? - zapytała koleżanka Kurę podczas rozmowy telefonicznej
• Nie widziałam jej miesiąc - odpowiedziała Kura, która lubi spotkania z Jednoliterową
• Ona ma coś twojego - powiedziała tajemniczo K.
• Coś ci się pomyliło niczego jej nie pożyczałam - zauważyła Kura
• Ona ma twój słownik - dodała K.
• Mój słownik - ucieszyła się Kura.
• Zgubiłam go w szkole i Jednoliterowa go znalazła? - zapytała Kura koleżankę.

W słuchawce zapadła krępująca cisza.

• Nie do końca - powiedziała K - Jednoliterowa ma twój słownik i ci go da jak się spotkacie. 
• Nie pytaj mnie o więcej - dodała
• Dlaczego mam nie pytać? Nie rozumiem - powiedziała Kura trochę już zła.
• Jak byłam kiedyś u ciebie to pożyczyłam twój słownik polsko-francuski bo Jednoliterowa go potrzebowała, a tu był nie do kupienia. Obiecałam, że się wszystkim zajmę i coś wymyślę, a ona go skopiuje i ci odda. Tylko, że ja nic nie wymyśliłam, a Jednoliterowa i tak zwali na mnie, bo jest muzułmanką i nie kłamie - powiedziała K z prędkością światła.

Kura ledwo zrozumiała o co chodzi mimo tego, że K. mówiła po francusku.

• Na co Jednoliterowej mój słownik? Chyba nie uczy się polskiego? - pytała Kura i przypomniała sobie jak przetrząsnęła cały dom w poszukiwaniu słownika i jak K z uśmiechem mówiła, że Kura go nie potrzebuje
• Jednolitrowa zaczęła uczyć się polskiego - powiedziała K - tylko miałam ci nic nic nie mówić -dodała
• To się nie udało - oznajmiła Kura rozbawiona całą sytuacją. 

Oczami wyobraźni widziała jak Jednoliterowa uczy się mówić  po polsku. Jak próbuje powiedzieć:

• W  Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie.

K. do roboty w dyplomacji się nie nadaje. Najpierw podwędziła słownik, potem nieudolnie kombinowała, by na koniec się przyznać i opowiedzieć wszystko ze szczegółami.

• Czemu ona uczy się polskiego i na co ten słownik? - zapytała Kura
• Znasz ją - odpowiedziała K
• Ona wszystko po swojemu robi. Mi powiedziała, że skoro Allah zesłał cię do Singapuru i pozwolił byście się spotkały to zrobił to po, aby ona nauczyła się polskiego - powiedziała K śmiejąc się głośno

Kura też się uśmiechnęła, ona Allah-a w naukę polskiego by nie mieszała. Jednoliterowa umiejąca wykorzystać każdą sytuację pomyślała pewnie, że skoro Kura siedzi w Singapurze to udzieli jej za darmo paru lekcji polskiego, a znajomość tak wyjątkowego języka może być kiedyś jej atutem.

• Nie jestem na ciebie zła za ten słownik. Miałyście rację radzę sobie zupełnie dobrze bez niego. - powiedział Kura do K. i umówiła się z ulubioną koleżanką na kawę.

Kurze zrobiło się bardzo miło, że Jednoliterowa mimo nawału obowiązków zaczęła uczyć się kurzego języka. Jeszcze trochę tu posiedzimy, a więcej Singapurczyków będzie mówić po polsku. Żywiciel udziela lekcji polskiego swoim koleżankom z pracy. Po kilku pięciominutowych lekcjach potrafią powiedzieć:

• Chodźmy coś zjeść.

Przychówek w czasie szkolnych przerw uczy mówić po polsku małą Ch. i panią R. Jednoliterowa ma lekcje polskiego na płytach, które K przywiozła specjalnie dla niej z wakacji we Francji. Ciekawi jesteśmy kto najszybciej nauczy się mówić:

• Stół w powyłamywanymi nogami. 

Kura pewnie nie jest obiektywna, ale stawia na Jednoliterową.