W połowie drogi do setki

Jeszcze w Polsce Żywiciel założył bloga, który miał opisywać azjatyckie potrawy, które będziemy jeść w Singapurze. Jesteśmy łasuchami, a jedzenie jest dla nas nie tylko sposobem na zaspokojenie głodu, ale też przyjemnością.
W pierwszych miesiącach naszego singapurskiego życia nie mieliśmy czasu na pisanie. Pierwszy wprowadzający wpis pojawił się w maju (ponad 4 miesiące po przyjeździe do Singapuru) gdy biegaliśmy po sklepach w poszukiwaniu iPad-a 2 i gdy nie udało nam się odwiedzić wyścigów konnych.
Dzięki naszym azjatyckim przygodom nie jest to blog jedynie kulinarny (a wręcz mało kulinarny). Nie planowaliśmy zrobić z naszego bloga dziennika, ale tak wyszło. Codziennie po powrocie z pracy Żywiciel się pyta:

• Co dziś publikujemy?

Czasem poprawia błędy, rozrzuca tekst by łatwiej się czytało, dorzuca zrobione wcześniej zdjęcia. Nasz rodzinny blog stał się naszym pamiętnikiem czytanym codziennie przez wielu ludzi. Bardzo nas cieszy, że mamy stałych czytelników i że są tacy, którzy zaglądają do naszej niegotującej kuchni codziennie.
Kura jak zwykle się rozgadała, ale tak naprawdę to chciała podzielić się radością i napisach, że dzisiaj około 16 (czasu singapurskiego) nasz blogowy licznik odnotował 50 000. Jesteśmy dokładnie w połowie drogi do wymarzonych 100 000.
Cieszymy się liczbami i tym, że czyta nas coraz więcej osób, ale najbardziej lubimy komentarze, które do nas przychodzą. Wszystkie czytamy i odpowiadamy w miarę możliwości. Każda notka, która przychodzi jest ważna, ale nie możemy opublikować tych z linkami zewnętrznymi oraz takich, które by nas zdemaskowały. Polubiliśmy nasze azjatyckie wcielenia i niech tak zostanie.